Статья перепечатана с сайта BKR
Постоянный адрес статьи: http://www.rppp.pl/articles.php?article_id=61



Wielki zamęt na Placu Wolności, dziesiątki kół i mnóstwo uśmiechu. Tak pozytywnie przywitał nas maj. 1 maja 2011 roku odbyła się II edycja Bialskiej Majówki Rowerowej. Na Placu Wolności od wczesnych godzin porannych zaczęli zbierać się rowerzyści.

„Przygotowania”

Wszechobecna reklama (plakaty, telewizja, prasa, internet) sprawiły, że o imprezie organizowanej przez Bialski Klub Rowerowy usłyszało wielu. Na bialskim rynku, zjawiło się blisko 60 rowerzystów. Jak można było zauważyć, na wycieczkę przyjechali młodzi i starsi, kobiety i mężczyźni, doświadczeni i amatorzy turystyki rowerowej. Wszyscy mieli jeden cel – dobrze się bawić i miło spędzić majowy dzień. Królowali rowerzyści z Białej Podlaskiej, jednak nie zabrakł cyklistów z Międzyrzeca Podlaskiego, Sarnak, Parczewa, Siedlec, Lublina, Warszawy czy nawet Brześcia na Białorusi.















W czasie gdy na Placu Wolności zbierali się ludzie, kilkunastu uczestników wyruszyło pod pomnik Jana Pawła II stojący przy ul. Narutowicza. Tam zapaliliśmy znicze i minutą ciszy uczciliśmy pamięć o Papieżu Polaku – Karolu Wojtyle. W dniu dzisiejszym bowiem Jan Paweł II został Błogosławionym.







Pod koniec zbiórki, na Plac Wolności zawitał Pan Prezydent Andrzej Czapski. Porozmawiał on chwilę z rowerzystami a także życzył uczestnikom dobrej zabawy i bezpiecznej jazdy. Powiedział również krótka historyjkę o Panu Janusu Onyszkiewiczu – parlamentarzyście, który do pracy przyjeżdżał rower czym wzbudzał śmiech wśród kolegów. Pan Prezydent zastanawiał się jaka byłaby reakcja bialskiego magistratu, gdyby to on przyjechał do pracy rowerem. Panie Prezydencie, popieramy pomysł! Nie ma co się wstydzić!







„3… 2… 1… start!”

Gdy wszyscy byli już gotowi, wyruszyliśmy. Honorową rundę wokół Placu Wolności przejechaliśmy dwukrotnie, po czym jadąc pod eskorta policji ul. Brzeską, Al. 1000-lecia oraz ul. Sidorską opuściliśmy miasto. Gruntową drogą, poprzez pola, łąki i las jechaliśmy spokojnie, w tempie takim by każdy nadążał za grupą. Na grząskich momentami ścieżkach, niektóre rowery sobie nie radziły zbyt dobrze dlatego kolumna rowerzystów bardzo się rozciągnęła. Niestety słońce, które przywitało nas na Placu Wolności i tak przyjemnie ogrzewało, zaczęło chować się za chmurami.













































„Stara chata i koniec słońca”

Dotarliśmy do Dokudowa. Tam zatrzymaliśmy się pod drewnianą chatą krytą strzechą, która miała kiedyś być częścią skansenu. Niestety prace zostały wstrzymane i cała działka teraz niszczeje. Kuba opowiedział uczestnikom wycieczki o dawnym Dokudowie, który (co niektórych zdziwiło) kiedyś był miastem. Dziś jest to mała wioska, bez większego znaczenia. Gdy trwał postój w Dokudowie wiatr lekko przybrał na sile a słońce całkowicie zniknęło za chmurami.







„Skrócony postój w Łomazach i ulewa”

Z Dokudowa do Łomaz droga była ciekawe ale fragmentami ciężka. Miała miejsce kolejna wywrotka (również niegroźna) oraz poważniejsza awaria roweru. Dla jednego rowerzysty zerwał się łańcuch. Na szczęście sprawne pomoc innych rowerzystów i samochód który nas eskortował , uratowały sytuację i poszkodowany mógł jechać dalej. Gdy zbliżyliśmy się do Łomaz, zaczął kropić deszcz, który z każdą minutą się nasilał.



Początkowo planowaliśmy postój przy kościele w Łomazach, jednak deszcz pokrzyżował nasze plany i wszyscy schowaliśmy się pod dachem osłaniającym scenę stojącą na skwerku. Tam znów Kuba zaciekawił rowerzystów opowieścią o Łomazach. Deszcz zelżał, więc postanowiliśmy szybko wyjechać w kierunku Studzianki, która jest blisko Łomaz i przejazd nie jest zbyt długi. Niestety deszcz nas oszukał i w drodze do Studzianki przerodził się w prawdziwa ulewę. Silny wiatr sprawiał, ze krople deszczu pod ukosem „biły w twarz”. Temperatura z przyjemnych 16 stopni spadła do ok. 8. Ci, którzy nie wzięli ze sobą kurtki lub płaszcza przeciwdeszczowego porządnie zmokli.



„Muzeum i cmentarz tatarski”

W końcu udało się dojechać do Studzianki. Tam na szczęście deszcz zelżał a następnie przestał w ogóle padać. Pierwszym naszym przystankiem w Studziance była świetlica, w której Stowarzyszenie Rozwoju Miejscowości Studzianka zorganizowało ciekawą wystawę „330 lat osadnictwa tatarskiego w Studziance”. Rowerzyści słuchali z zaciekawieniem Łukasza Wędy i Sławomira Hordejuka, którzy opowiadali o historii Studzianki i o kulturze tatarów, która tutaj swego czasu rozkwitła. W budynku rowerzyści osuszyli się i przebrali. Niektórzy korzystając z okazji zagrali w tenisa stołowego.







Z muzeum udaliśmy się prosto na cmentarz tatarski, po którym znów oprowadzili nas Łukasz Węda i Sławomir Hordejuk. Jest to obiekt bardzo rzadki w Polsce, który jest celem wielu wycieczek turystów spragnionych wiedzy o regionie.











„Ognisko, odpoczynek i konkursy”

Zmęczeni jazdą, wyziębieni od deszczu i głodni, zajechaliśmy na miejsce gdzie przygotowano dla nas ognisko oraz gorącą zupę, prosto z kociołka zawieszonego nad ogniskiem. Po kilku kęsach chleba i łyżkach gorącej zupy człowiek od razu odzyskał siły i nabrał ochoty do dalszego „majówkowania”.

Przy ognisku piekły się kiełbaski oraz suszyły ubrania. Ludzie odpoczywali a inni zajęli się strzelaniem z łuku oraz grą w KUBB. Kilka osób chciało też zrobić zdjęcia z kozłem chodzącym sobie po podwórku, jednak pies-przybłęda rozdrażnił rogate zwierzę i nie udało się zrobić sesji zdjęciowej.



















Zgodnie z planem odbyły się dwa konkursy. Na szczęście zrobiło się trochę cieplej a zza chmur nieśmiało i rzadko, ale czasem wyglądało słońce. Strzelanie z łuku cieszyło się ogromną popularnością. Wielu próbowało swoich sił, jednak nielicznym udało się strzelić w tarcze i zdobyć punkty. Ci, którym ta sztuka się udała zostali nagrodzeni.









Drugim konkursem była średniowieczna gra KUBB. Zasady tej gry są stosunkowo proste. Na przeciw siebie stają dwie drużyny. Ich zadaniem jest zbijanie pionków (rycerzy) przeciwnej drużyny za pomocną drewnianych kołków. Drużyna, która straci swoich rycerzy przegrywa. Ta gra wymaga wiele czasu, a gracz musi się wykazać celnością. Osoby, które zdobyły najwięcej punktów (zbiły największą ilość pionków) dostały nagrody.





Wszystko co dobre kiedyś się kończy. W czasie ogniska i gier Białorusini z zaprzyjaźnionego klubu rowerowego musieli nas wcześniej opuścić by na spokojnie przekroczyć granicę. Są z tym problemy, więc woleli być na granicy wcześniej. Przed samym wyjazdem zrobiliśmy tylko jeszcze pamiątkowe zdjęcie i Białorusini mogli ruszać w trasę.





Przy ognisku odbyła się również loteria nagród. Każdy bilet był numerowany a wiec każdy miał w niej równe szanse. Zwycięzcy nie ukrywali radości z wygranej. Pani która wygrała pompkę rowerową, był nią zachwycona. Mówiła, że drugi raz w życiu udało się jej cokolwiek wygrać. Takie reakcje bardzo cieszą. Nagroda nie musi być droga, ważne że jest nagrodą i sprawia komuś przyjemność. Tak samo przy konkursach, drobne upominki motywowały uczestników do wytężonej walki z przeciwnikiem.

"Droga powrotna ... pożegnania nadszedł czas"

Po Białorusinach, przyszedł czas i na nas. Według planu opuściliśmy Studziankę ok. 17.00. Na szczęście już nie padało, ludzie osuszyli się przy ognisku wiec jazda zapowiadała się o wiele przyjemniej, niż krótki fragment z Łomaz do Studzianki. Przy głównej drodze, rozdzieliliśmy się i Międzyrzecczanie pojechali osobno krótszą drogą gdyż przez Białą Podlaską mieliby do pokonania znacznie dłuższą trasę.







Przez Ortel Królewski, w którym zrobiliśmy krótki postój, Ortel Książęcy, Ogrodniki i Czosnówkę wjechaliśmy do Białej Podlaskiej. Na trasie przy stacji kolejowej w Ogrodnikach zatrzymaliśmy się dosłownie na dwie minuty, by napić się wody.

















Wycieczka zakończyła się na placu przy Państwowej Szkole Wyższej im. Papieża Jana Pawła II, przy ul. Sidorskiej. Tam uczestnicy złożyli pamiątkowy podpis pod plakatem, który Bialski Klub Rowerowy zachowa na pamiątkę. Ci, dla których Bialska Majówka Rowerowa była pierwszym wyjazdem klubowym, dowiedzieli się o możliwości zapisania się do klubu i o warukach uczestnictwa w nim. Podziękowaliśmy sobie za wspólną jazdę i rozjechaliśmy się do swoich domów.





Gdyby nie deszcz, który z pewnością popsuł trochę całą wycieczkę … było by naprawdę fajnie. Po opiniach uczestników można wnioskować, że majówka się udała. Czy organizatorzy się spisali? Nie ma to oceniać Mamy nadzieję, że jesteście zadowoleni z naszej pracy, którą od kilku tygodni wkładaliśmy w przygotowanie imprezy.



Chcielibyśmy w szczególności podziękować:

- Urzędowi Miasta Biała Podlaska, które współfinansowało wycieczkę i dzięki niemu mogliśmy zapewnić taką obsługę imprezy.

- Stowarzyszeniu Rozwoju Miejscowości Studzianka za zorganizowanie ogniska i konkursów w Studziance, a także za pokazanie wystawy i oprowadzenie uczestników po cmentarzu.

- Centrum Informacji Turystycznej w Białej Podlaskiej za zasponsorowanie upominków dla uczestników wycieczki.

- Komendzie Miejskiej Policji w Białej Podlaskiej za zabezpieczenie wycieczki, w postaci eskorty policji ulicami miasta

- Radiu Biper, Słowie Podlasia i portalowi Puls Miasta za przybycie na wycieczkę i przekazanie informacji o niej mieszkańcom na łamach lokalnych mediów. Reszcie patronów medialnych dziękujemy za promocję imprezy i poinformowanie mieszkańców o zbliżającej się wycieczce.

zdjęcia: Marek Krzewicki, Mariusz Maksymiuk, Łukasz Artyszuk

tekst: Łukasz Artyszuk